Polski akcent w Copa America

W Chile od kilku dni trwa turniej piłkarski Copa America. Dla tych z Was, którzy nie pasjonują się piłką nożną, małe wyjaśnienie. Copa America to odpowiednik Mistrzostw Europy. A jak to na podczas mistrzostw bywa, większość kontynentu z zainteresowaniem śledzi zmagania piłkarzy.

Kopacze boliwijscy bardzo przypominają polskich piłkarzy. Reprezentacyjnie nie odnoszą wielkich sukcesów. Owszem, od czasu do czasu wygrywają albo zaliczają „zwycięskie remisy” z lepszymi sąsiadami (Argentyna, Brazylia, Chile). Głównie są to jednak sukcesy w meczach rozgrywanych w Boliwii. A przypomnijmy, że większość boliwijskich miast leży głęboko w Andach. Przykładowo La Paz położone jest na wysokości, bagatela, od 3700 m do 4200 m. Po przylocie na taką wysokość większość osób potrzebuje kilka dni na aklimatyzację, a sporo wymiotuje i ma zawroty głowy. W takich to okolicznościach boliwijscy piłkarze zaliczają – i to też nie zawsze – swoje największe sportowe sukcesy.

Pierwszego dnia po przyjeździe do Sucre obejrzeliśmy jedną połowę meczu Boliwia – Meksyk. Meksykanie byli murowanymi faworytami, lecz nie udało im się wbić Boliwii ani jednej bramki. Mecz był nudny jak flaki z olejem. Nie dość, że Boliwia nie zachwycała, to do tego Meksykanie grali przeraźliwie nieskutecznie. Po pierwszej połowie, ziewając, poszliśmy do hostelu. Mecz zakończył się bezbramkowym remisem.

Dzisiaj Boliwia grała mecz „o wszystko” z Ekwadorem. Oglądaliśmy mecz urywkami – trochę na placu, trochę jedząc kolację na targu, trochę przy budzie z filmami wideo. Kibice boliwijscy byli szczerze zdziwieni – po pierwszej połowie Boliwia prowadziła… 3:0. Dwie ładne akcje, do tego wykorzystany karny, i jeden karny obroniony. Wynik świetny, ale zdecydowanie podejrzany. Ekwador to w końcu bardzo mocny zespół. Druga połowa zapowiadała się pasjonująco… Ekwadorczycy od pierwszej minuty drugiej polowy rozpoczęli gwałtowny napór na boliwijską bramkę. Przypominało mi to kropka w kropkę natarcie Niemców na Polskę z mistrzostw świata 2006. Przy tym zespół boliwijski przyjął ulubioną strategię kopaczy polskich, czyli zamurowanie się na własnej połowie oraz „wybij, wybij tę piłkę”. Szaranowicz na pewno wiedziałby, co ma krzyczeć do mikrofonu. Po kilku minutach było już 3:1. Ekwador atakował, atakował, atakował bez końca. Znakomite parady boliwijskiego bramkarza. Stuprocentowe okazje zmarnowane przez Ekwadorczyków. Jedna poprzeczka. Wreszcie w 81. minucie kontaktowy gol na 3:2. Boliwijczycy to bardzo powściągliwy naród, ale nawet oni zaczęli okazywać emocje – achy, prychy, ochy, ojeje rozlegały się wokół. Kolejna poprzeczka dla Ekwadoru. Doliczone 4 minuty. Zapowiadało się na remis w ostatniej minucie, ale o dziwo, na tym akcenty polskie się skończyły. Mimo osiemdziesięcioprocentowego posiadania piłki w drugiej połowie Ekwador przegrał mecz i tym samym odpadł z Copa America. Boliwia przed ostatnim grupowym meczem z gospodarzami Chile ma 4 punkty i prawdopodobnie zagra dalej.

Spędziliśmy w Sucre bardzo miłe kilka dni. Po pierwsze, pogoda. W przeciwieństwie do strasznie zimnego Altiplano, miasto leży na rozsądnej wysokości 2700 m. Powietrze nie jest suche jak na Atakamie i Altiplano i wreszcie pozbyliśmy się koszmarnego piaszczysto-krwawego kataru. Jest tu przyjemnie ciepło, około 20 stopni. Po drugie, trafiliśmy do przemiłego, czystego i przystępnego cenowo hostelu Takubamba. Po trzecie, intensywnie uczyliśmy się hiszpańskiego, po cztery godziny dziennie. Bogna zrobiła niewiarygodne postępy i już swobodnie śmiga po hiszpańsku. Ja też jestem w stanie co-nieco wydukać. Po czwarte, udało nam się naprawić aparat uszkodzony jeszcze w Calamie. Po piąte, miasto Sucre jako pierwsze z miast na tym wyjeździe oferuje ładną architekturę, ciekawe muzea (w fantastyczne Museum of Indigenous Art) no i jest w miarę bezpieczne. Były to naprawdę miłe dni.

Jutro jedziemy do La Paz. Ostatnio 300-km podroż z Uyuni do Sucre przez Potosi zajęła nam cały dzień. Dlatego tym razem mając do wyboru tani nocny autobus (14 godzin jazdy, 700 km serpentyn, plus gwarancja nieprzespanej nocy) oraz 45-minutowy lot samolotem, zdecydowaliśmy się jednak na samolot.